Ο τσαγκάρης

Η χειροτεχνία της υποδηματοποιίας τα παλιά χρόνια ήταν απαραίτητη σε κάθε τόπο, καθώς ο τσαγκάρης δεν επιδιόρθωνε απλώς τα υποδήματα (όπως γνωρίζουμε σήμερα) αλλά τα κατασκεύαζε εξαρχής, κατόπιν παραγγελίας. Τα παπούτσια λοιπόν ήταν χειροποίητα, ραφτά ή καρφωτά.

Ο τσαγκάρης εργαζόταν μαζί με τον κάλφα (βοηθό) και τα τσιράκια (μαθητευόμενους). Πρώτα έπαιρνε τη στάμπα του πέλματος του πελάτη, κατασκεύαζε το επάνω μέρος και έπειτα έκοβε τη σόλα. Ο εξοπλισμός του περιελάμβανε το τρίποδο αμόνι πάνω στο οποίο τοποθετούσε το παπούτσι για να το επεξεργαστεί, το καλαπόδι που έδινε το σχήμα, τα καρφιά, τα φαλτσέτα, τα σφυράκια, την τανάλια, το τρυπητήρι, το σουβλί με το οποίο άνοιγε τρύπες στα κορδόνια και άλλα εργαλεία. Στον κήπο του μουσείου μας, έχουμε διαμορφώσει το εργαστήρι του τσαγκάρη έτσι ώστε να σχηματίσετε μία εικόνα από το επάγγελμα αυτό που άλλαξε με το πέρασμα του χρόνου.

Παροιμίες για τις χαμηλές απολαβές του επαγγέλματος:

  • Του τσαγκάρη το παπούτσι είναι πάντα μπαλωμένο.
  • Ο παπουτσής ξυπόλητος κι ο ράφτης μπαλωμένος.